Η ανατροπή του Ποτσετίνο έκανε το USMNT να μην φοβάται πλέον το Παγκόσμιο Κύπελλο

Πριν από λίγο περισσότερο από ένα μήνα, η εθνική ομάδα ανδρών των ΗΠΑ έμοιαζε να βρίσκεται σε αταξία. Τα αποτελέσματα ήταν φτωχά, οι ατομικές επιδόσεις ελάχιστα προσέφεραν ελπίδα και η ώθηση για ανταγωνισμό μέσα στην ομάδα φαινόταν να βασίζεται περισσότερο σε ευσεβείς πόθους παρά στην πραγματικότητα.

Ωστόσο, με την ολοκλήρωση του παραθύρου του Οκτωβρίου, είναι σαφές ότι η πρόσφατη συγκέντρωση των παικτών του USMNT ήταν επιτυχής και ότι έχει σημειωθεί αξιοσημείωτη πρόοδος όσον αφορά την προετοιμασία της ομάδας για το Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA του επόμενου καλοκαιριού. Η δυναμική της ομάδας δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη αυτόν τον κύκλο. Ομολογουμένως, αυτός είναι ένας χαμηλός πήχης δεδομένου ότι ήταν, αλλά εξελίσσονται παρόλα αυτά.

Τα αποτελέσματα έχουν βελτιωθεί σε σημείο που οι ΗΠΑ είναι πλέον αήττητες στα τρία τελευταία παιχνίδια τους, δύο εκ των οποίων νίκες, όλες απέναντι σε ομάδες που έχουν κερδίσει το εισιτήριό τους για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχει ανταγωνισμός για θέσεις παντού στο γήπεδο.

Προς τα εμπρός, ο Haji Wright αναδείχθηκε για να αμφισβητήσει τον Folarin Balogun, παρόλο που ο τελευταίος εξακολουθεί να έχει προβάδισμα όσον αφορά την εξασφάλιση μιας θέσης εκκίνησης.

Η μεσαία γραμμή φαίνεται μπερδεμένη, αλλά με την καλή έννοια. Προηγουμένως δεν φαινόταν να υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι που στην πραγματικότητα ισχυρίζονταν ότι θα συμπεριληφθούν στο ρόστερ του Παγκοσμίου Κυπέλλου. τώρα, όπως ο Tanner Tessmann, ο Aidan Morris και ο Cristian Roldan — ο απόλυτος όψιμος άνθος αν υπήρξε ποτέ — φαίνονται όλοι ικανοί να συνεισφέρουν στη μεγαλύτερη σκηνή.

Υποθέσεις κάνουν και οι επιθετικοί που κάθονται πίσω από τον κεντρικό επιθετικό. Ο Γουέστον ΜακΚένι φαίνεται να έχει μπει από το κρύο μετά τον πάγωμα του προπονητή Μαουρίτσιο Ποκετίνο τον Σεπτέμβριο. Εναντίον της Αυστραλίας, ο Ντιέγκο Λούνα υπενθύμισε σε όλους γιατί είναι ο αγαπημένος του Ποκετίνο, με το παιχνίδι του με υψηλή ενέργεια και δυναμισμό να δίνει ώθηση στο USMNT. Ο Malik Tillman φαινόταν οξύς απέναντι στον Εκουαδόρ.

Η οπίσθια γραμμή, με τη βοήθεια ενός συστήματος 3-4-3 (κατά καιρούς) φαίνεται να είναι πιο σταθερή από ό,τι φάνηκε στη θλιβερή ήττα με 2-0 από τη Νότια Κορέα μόλις πριν από έναν μήνα.

Ωστόσο, παρά την πρόοδο που σημειώθηκε, από ορισμένες απόψεις, το παράθυρο του Οκτωβρίου άφησε κάποιον να θέλει περισσότερα.

Ο Κρίστιαν Πούλισιτς ήταν ένας παίκτης που περιορίστηκε σε συνολικά 45 λεπτά σε δύο παιχνίδια λόγω τραυματισμού στον αστράγαλο και πάθησης του μηριαίου που υπέστη κόντρα στην Αυστραλία. Ο Τίλμαν ήταν επίσης περιορισμένος, καθώς δεν μπόρεσε να πάρει το γήπεδο εναντίον της Αυστραλίας λόγω ενός τρυφερού μηριαίου του δικού του. Ο Αλεχάντρο Ζεντέχας, ένας από τους ήρωες του Σεπτεμβρίου, έμεινε στο περιθώριο με πρόβλημα στο γόνατο. Ο αριστερός μπακ Antonee Robinson, του οποίου η επιστροφή από τη χειρουργική επέμβαση στο γόνατο εκτός σεζόν ήταν πολύ αναμενόμενη, δεν μπήκε ποτέ στο γήπεδο, με την ανάρρωσή του από την προαναφερθείσα διαδικασία να καθυστερεί και να συνεχίζει. Αυτό είναι πάνω από παίκτες όπως ο Tyler Adams, ο Ricardo Pepi και ο Johnny Cardoso που επίσης απουσιάζουν, με τους δύο τελευταίους να αποκλείονται λόγω τραυματισμού.

Το να φέρουμε όλους τους καλύτερους παίκτες των ομάδων των ΗΠΑ στο γήπεδο ταυτόχρονα — ή ακόμα και τους περισσότερους από αυτούς — παραμένει ένας άπιαστος στόχος και δεν υπάρχουν πολλές περισσότερες ευκαιρίες για να δούμε πώς μοιάζει πριν από την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Το θετικό είναι ότι παρά αυτές τις απουσίες, οι ΗΠΑ εξακολουθούσαν να είναι σε θέση όχι μόνο να έχουν αποτελέσματα, αλλά ως επί το πλείστον φαίνονται καλές κάνοντας το. Η ανταγωνιστικότητα εντός της ομάδας έχει επίσης φτάσει σε ένα σημείο όπου όσοι ήταν απόντες — εκτός από τον Adams και ίσως τον Robinson — έχουν πέσει στο διάγραμμα βάθους και κινδυνεύουν να μείνουν πίσω.

Πιο δύσκολο να παραβλεφθεί είναι η τρελή συνήθεια του USMNT για αργές εκκινήσεις που είχαν ως αποτέλεσμα να δεχτεί το πρώτο γκολ — κάτι που συνέβη επτά φορές σε 16 αγώνες το 2025 — κάτι που συνέβη σε αυτό το παράθυρο με τον Ισημερινό και την Αυστραλία. Ακόμη και εκτός από το γκολ κόντρα στους Socceroos, το USMNT φαινόταν τρελό από την υψηλή αμυντική γραμμή της Αυστραλίας. Οι ΗΠΑ ανέκαμψαν και στα δύο ματς, εξασφαλίζοντας μάλιστα μια νίκη επιστροφής εναντίον των Socceroos, την πρώτη νίκη από πίσω της εποχής του Pochettino.

Ο προπονητής των ΗΠΑ αναφέρθηκε στο “καλό και όχι τόσο καλό” της ικανότητας επιστροφής της ομάδας. Όταν το Παγκόσμιο Κύπελλο ξεκινήσει πραγματικά τον Ιούνιο, οι Αμερικανοί δεν θα έχουν την πολυτέλεια να κάνουν τα αμυντικά λάθη που τους οδήγησαν να μείνουν πίσω σε αυτούς τους αγώνες.

Αλλά η αποφασιστικότητα του USMNT, που συχνά υποπτεύεται αυτόν τον κύκλο, φαίνεται τώρα να έχει περισσότερη σταθερότητα. Ο Ποτσετίνο σημείωσε ότι “δεν είναι τυχαίο” ότι οι ΗΠΑ σημείωσαν μια νίκη επιστροφής τώρα που η κουλτούρα της ομάδας είναι σε καλύτερη θέση. Το “Culture” ήταν από καιρό μια από εκείνες τις σαθρές, ανακριβείς λέξεις που χρησιμοποιούνται για να εξηγήσουν τόσο τις επιτυχίες όσο και τις αποτυχίες, αλλά όταν ο Pochettino μιλάει γι ‘αυτό, η εικόνα που δημιουργείται στο μάτι του μυαλού μοιάζει περισσότερο με σύρμα ξυραφιού παρά με πουπουλένιο μαξιλάρι. Υπάρχει ατσάλι πίσω από τα λόγια και τις πράξεις του.

Το μήνυμα του προπονητή των ΗΠΑ φαίνεται να λήφθηκε δυνατά και ξεκάθαρα από τους παίκτες, με τον ΜακΚένι ανάμεσα σε αυτούς που το έχουν πάρει περισσότερο στο μυαλό τους. Ο μέσος της Γιουβέντους ήταν ενεργός και στα δύο ματς και κόντρα στον Εκουαδόρ φάνηκε ιδιαίτερα ικανός στο να βρίσκει τον Μπαλογούν πίσω από την άμυνα. Το ερώτημα τώρα είναι αν αποκρούει τους Tillman και Zendejas για να διατηρήσει τη θέση του στο γήπεδο ως επιθετικός μέσος. Ο McKennie στο απόγειό του θα ήταν δύσκολο να εκτοπιστεί από τη σύνθεση.

Αυτό είναι το είδος της μάχης που προσθέτει αρκετή ίντριγκα στο παράθυρο του Νοεμβρίου, που θα περιλαμβάνει αγώνες με την Παραγουάη και την Ουρουγουάη. Έντονη θα είναι και η μάχη για τις δύο θέσεις του double-pivot στη μεσαία γραμμή, όπως και η θέση του αρχικού επιθετικού.

Η υγεία θα παίξει ρόλο στον καθορισμό του ποιος ανεβαίνει και πέφτει. Καμία ομάδα δεν μπαίνει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο εντελώς χωρίς τραυματισμούς. Πάντα υπάρχουν παίκτες που λείπουν. Πολύ περισσότερο ο λόγος για τον οποίο το θέαμα των καλλιτεχνών που ενισχύονται — είτε είναι ο Roldan είτε η Luna ή ο Wright — είναι ενθαρρυντικό.

Τώρα οι ΗΠΑ βρίσκονται ξανά σε ανοδική τροχιά. Το διαφαινόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, που κάποτε το είδαμε με ένα ορισμένο επίπεδο τρόμου, προκαλεί ξανά ενθουσιασμό. Υπάρχει μεγαλύτερη αίσθηση ότι αυτή η ομάδα μπορεί να κάνει τη χώρα περήφανη.

Εύσημα στον Ποκετίνο για την ανάκαμψη, αν και ξέρει καλύτερα από τον καθένα ότι υπάρχει ακόμα δουλειά να γίνει.